Genuë
(Venloos dialect uit 1979)
Wat zien weej in vruuger jaore,
Döks det paedje aafgegaon,
Langs de Maas, vlak langs ‘t kaore,
Wao zô’n moëie bleumkes staon.
Och, we hadde nôg gén waeze,
Van waat de bedoeling waas.
‘t Stônd op ôs gezich te laeze:
Waorum altiëd langs die Maas?
Maar nôw zien we groët gewaore,
En we weite van bescheid,
Wao in noëd of in gevaore,
Nog altiëd dét alt kepelke steit.
Det kepelke wao de minse
altiëd haergaon toch zoë gaer.
Door de waek en ‘s zondaags vind se
Aldiët luuj, beej eder waer.
Det kepelke, wao de vaeskes
vol met veldboeketjes staon,
Wao in kleine roëie glaeskes
Aolievlemkes danse gaon.
Wao ein kiendje in de wage
Baökend um zien mooder rup,
die dao zit, met nog wat blage
Naeve eur of op de slup.
Alde menkes op ein stekste,
sloeffe ‘t kepelke door,
tot beej ‘t wiewaterbekske,
Achteraan taege de moor.
En vlak beej de altaortraeje
kump ein vruike doënderbeej,
Um de roëzekrans te baeje.
Och, ‘t is zoë röstig heej.
Kersewalm en blomegeure,
Ruuk se dao zoë ônderein.
Zônleech goëit de schoënste kleure
Door de rame oeterein!
En we zeen zoë moëi dao baove,
Weer det Leve Vrouwke staon!
En we baeje en belaove….
En we veule ôs voldaon.
Waas te hebbe wils, det vruëgste
Leve Vrouwke hiël gewoën.
Altiëd zal ze dich dan truëste,
Lachend mit eur golde kroën.
Dankbaar, veur ôs ganse laeve,
Blieve weej ôs elders trouw.
Doe ôs hebbe metgegaeve:
Leefde tot ôs LEVE VROUW.
Hay Göbbels (1919-2005)